Patres Ecclesiae Vagabundorum

Chociaż dzieje zorganizowanego wagantyzmu znają prekursorów takich, jak Jules Ferrette ze Starożytnego Kościoła Brytyjskiego (Ancient British Church), Ferdinand-François Châtel z Francuskiego Kościoła Katolickiego, czy Frederick George Lee z Order of Corporate Reunion, nikt jednak nie zaprzeczy, że zasadnicze zdroje sukcesji apostolskiej w pierwszej połowie dwudziestego wieku były w tym światku trzy, kolejno: Joseph René Vilatte (Mar Tymoteusz) – konsekrowany w 1892 r. w Malankarskim Kościele Ortodoksyjnym, Arnold Harris Matthew – konsekrowany w 1908 r. w Kościele Starokatolickim i Abdullah Aftimos Ofiesh konsekrowany w 1917 r. w Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej.

Reklamy

Vaganserie – genesis.

Definicja włóczęgostwa jest stara tak bardzo, jak włóczęga pierwszych rodziców chrześcijan – Adama i Ewy. Ludzie skazani na tułaczkę, jako pokutę za swoje grzechy przybrali postać podróżników, którzy wędrowali od krainy do krainy w poszukiwaniu lepszego jutra.